Wyróżnia się ponad 70 gatunków pieczarek, np. pieczarka biaława, brązowa, bulwiasta, karbolowa, dwuzarodnikowa, kępkowa, krótkotrzonowa, krwawiąca, leśna. Niektóre w swoim składzie mają związki toksyczne np.: karobolowa, która jest zresztą określana jako pieczarka cuchnąca. Najbardziej znana jest pieczarka dwuzarodnikowa – biała. W środowisku naturalnym występuje rzadko; jest uprawiana.
Pieczarki mogą być dla człowieka źródłem niezbędnych składników do prawidłowego funkcjonowania organizmu oraz mogą leczyć. Znajdziemy w nich szerokie spektrum witamin z grupy B, prowitaminę D, minerały: fosfor, potas, żelazo, miedź, selen.
Polisacharydy, a głównie beta glukan:
- obniżają poziom złego cholesterolu we krwi,
- regulują właściwą zawartość glukozy we krwi,
- zmniejszają ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową,
- zmniejszają ciśnienie krwi i zwalczają nadciśnienie tętnicze.
Pieczarka ma działanie przeciwnowotworowe. Spośród różnych pieczarek niektóre wyróżniają się szczególnym działaniem leczniczym.
Pieczarka brązowa ma więcej witaminy D oraz witamin z grupy B niż biała. Słynna pieczarka, zaliczana do wybitnie leczniczej, to pieczarka brazylijska. Ten grzyb z Brazylii pierwotnie rósł dziko. W roku 1975 naukowcy z Japonii rozpoczęli nad nim prace badawcze. Stwierdzono, że eliminuje on szkodliwe bakterie oraz grzybice. Ma również silne właściwości przeciwzapalne, które mogą łagodzić objawy zapalenia oskrzeli, astmy i reumatoidalnego zapalenia stawów.
Pieczarka brazylijska może również działać korzystnie na funkcjonowanie układu krążenia poprzez rozszerzenie naczyń krwionośnych, ma zdolność do wzmacniania układu odpornościowego i zwalczania komórek rakowych. Grzyb hamuje wzrost raka i powoduje remisję. Pomocna jest w terapii raka wątroby, marskości wątroby, raka piersi i przy wirusowym zapaleniu wątroby typu B i C. Dotyczy to także tych przypadków, kiedy nie można zastosować radioterapii, chemioterapii czy leczenia operacyjnego. W Japonii i Korei stosuje się ją w leczeniu przeziębień i innych chorób układu oddechowego, a także w leczeniu otyłości i zespołu chronicznego zmęczenia. Sprawdza się w leczeniu niektórych chorób skóry, cukrzycy i chorób wątroby.